روز جهانی ماما،
فرار ماماها از اتاق زایمان!
آزمایشگاه رادین: بسیاری فکر می کنند یک ماما فقط می تواند نوزادی را به دنیا بیاورد و تمام؛ در صورتیکه ماماها برای خیلی از مسائل مراقبتی آموزش دیده و چهار سال آزگار درس خوانده اند تا بتوانند به مادر، پدر و نوزاد کمک کنند و این روند را تا دوران یائسگی یک زن ادامه دهند.
همپوشانی کار ماماها و متخصصان زنان و زایمان، مشکلات بیمه ای برای ماماها و استرس بالای کاری آنان باعث شده که تعدادی از ماماها جذب شبکه های بهداشت شوند و با مشکلات کار کنند. امروز (۱۵ اردیبهشت) روز جهانی ماما است و دو ماما از مشکلات و دغدغه های کاری خود به ایسنا می گویند.
حدود ۱۱ سال است که در این عرصه کار می کند و هم اکنون یکی از ماماهای پزشک خانواده شهری در استان مازندران است. اگرچه خیلی کارش را دوست دارد اما اصلا از حقوق و مزایای آن راضی نیست: «ماماها می توانند در وضعیت مختلفی فعالیت کنند. از مشاوره گرفته تا کار در اتاق زایمان و مراقبت های نوزاد اما متاسفانه، حداقل در استان مازندران، به سبب پذیرش پزشک خانواده شهری از ماماها بیگاری کشیده می شود. منِ ماما نه فقط کار خودم را انجام می دهم بلکه باید مراقب سلامت روان مردم جامعه ای که در آن زندگی می کنم هم باشم؛ در صورتیکه خودم امنیت شغلی ندارم و در همه این سال ها که کار کردم یک دفعه دولت حاضر نشده ما، ماماها را تحت پوشش خود قرار بدهد و به عبارتی ما را بار اضافی جامعه می داند. حتی حقوق ماماهای فعال در شبکه بهداشت طبق قانون کار نیست و ۱۲ درصد حقوق مان را باید پزشک عمومی شبکه بهداشت بدهد و مابقی آنرا دانشگاه علوم پزشکی مازندران!»
او که به سبب نداشتن امنیت شغلی دوست ندارد، اسمی از او آورده شود، ادامه می دهد: «حدود پنج ماه است که دانشگاه علوم پزشکی حقوق ما را پرداخت نکرده است. من ماهی دو میلیون و ۱۰۰ هزار تومان از حقوقم را از پزشک دریافت می کنم که یک میلیون و ۱۰۰ هزار تومان این مبلغ را به اجبار برای حق بیمه پرداخت می کنم و دانشگاه هم مابقی حقوق ما را با تاخیر پرداخت می کند. به نظر شما ماهی یک میلیون تومان در شان و منزلت یک ماماست؟ حتی در تقویم کشور ما روز جهانی ماما لحاظ نشده است! همه این حرف ها را هر سال می زنیم اما متاسفانه صدای ما شنیده نمی گردد و هر بار که اعتراض کردیم، می گویند دولت بودجه ندارد! منِ ماما درس خواندم و دوست دارم کار کنم.
شاید برخی با خواندن این مطالب بگویند که خب با این شرایط کار نکن! چرا من باید از کاری که دوست دارم دور باشم؟ من درس خواندم و دوست دارم کار کنم. اصلا به این کار نیاز داریم. چرا عادت کردیم که صورت مسئله را پاک کنیم؟ به ما می گویند باید محافظ سلامت روح و روان مردم باشید؛ در صورتیکه کسی به فکر سلامت روح و روان ما نیست. به ما می گویند شما باید در دو شیفت کار کنید از ساعت هشت تا ۱۲ ظهر و ۱۶ تا ۲۰ پس از ظهر. من که وظیفه مادری و همسری هم دارم، چطور باید زندگی خودم را مدیریت کنم؟ دولت حداقل کاری که می تواند برای من انجام دهد، پرداخت حقوقم سر موقع است. اگر پزشک عمومی به من بگوید نیاز به همکاری با من ندارد و می خواهد فرد دیگری را جایگزین من کند، چه کاری می توانم انجام دهم؟ من اگر شرایط جذب در بیمارستان را داشتم حتما این کار را می کردم اما متاسفانه شرایط برای همه ی افراد یکسان نیست. متاسفانه جذب ماماها در استان مازندران بسیار بد است و اگر در سال یک دفعه آزمون بگیرند، فقط یک نفر در این عرصه جذب می شود. بنا بر این خیلی از ماماها ترجیح می دهند در این آزمون شرکت نکنند؛ چونکه از قبل مشخص است چه کسی جذب می شود.»
به عقیده این ماما، کار در شبکه بهداشت برای ماماها آسان تر و استرس آن از کار در بیمارستان کمتر است؛ چونکه دست ماماها در بیمارستان چندان باز نیست و باید تابع مافوق خود باشند. بطور معمول متخصصان زنان و زایمان که در بیمارستان کار می کنند، مسئولیت کاری خودرا نمی پذیرند و در حقیقت همه ی کار را روی دوش ماما می گذارند و اگر اتفاقی بیفتد، ماما باید جوابگو باشد: «برای مثال زمانی که بیمار بدحال برای زایمان به بیمارستان مراجعه می کرد و با متخصص زنان و زایمان تماس می گرفتیم، می گفت چیز مهمی نیست و به بیمارستان مراجعه نمی کرد. ماما هم نمی تواند خودسرانه تصمیم بگیرد چون باید پاسخگو باشد. همه این مسائل سبب می شود که ماماها از اتاق زایمان فرار کنند.»
او درباره تفاوت کار ماما و متخصص زنان و زایمان می گوید: «ماماها باید کارهای مراقبتی را انجام دهند. متخصص زنان یک بار بالاتر از ماماست و مادرها باید سلسله مراتب را رعایت و در مرحله اول به ماما مراجعه کنند و در مراحل بعد به متخصصان زایمان؛ مثل پزشک خانواده که حدود هشت سال است در بعضی از استانها مثل مازندران و فارس بصورت پایلوت اجرا می شود تا از هزینه های احتمالی کم شود. مردم باید بدانند که خیلی از خدمات زایمان و مراقبت های قبل و پس از آنرا یک ماما هم می تواند انجام دهد و اگر نیاز به جراحی باشد باید به متخصص زنان و زایمان مراجعه کند. یک زن از شش تا ۸۰ سالگی به کمک یک ماما احتیاج دارد. البته در بعضی از موارد گفته می شود ماماها حتی از بدو تولد می توانند به نوزادان دختر کمک کنند؛ از انجام و آموزش مسائل بهداشتی گرفته تا آگاهی بخشی درباره مسائل خصوصی. از طرفی ماماها به سبب زایمان های طبیعی مکرری که انجام می دهند، در کارشان بسیار ورزیده هستند.»
منصوره زندی - ماما - هم ۱۷ سال است که در این عرصه مشغول به کار بوده و هم اکنون در چالوس فعالیت می کند. تعداد نوزادانی که او به دنیا آورده، از دستش خارج شده است. او از دغدغه های کاری خود به بیمه اشاره می کند: «در رشته مامایی دغدغه های کاری بسیاری وجود دارد و یکی از آنها قرارداد با بیمه هاست که خیلی از بالادستی ها تلاش می کنند تا این اتفاق بیفتد تا همکاران ما که مطب دارند بتوانند با بیمه ها قرارداد ببندند اما تا حالا این اتفاق نیفتاده است. یکی از دلیلهای این مساله مخالفت پزشکان زنان و زایمان است؛ چونکه ما همزمان با آنان درحال فعالیت هستیم و باتوجه به اینکه کشور ما پزشک سالار است، هنوز مشکلات ماماها دراین زمینه حل نشده است. هم اکنون هم که نسخه ها الکترونیک شده، هنوز برای رشته مامایی در نسخه الکترونیک فکری نشده است.»
این ماما درباره همپوشانی کار ماماها و متخصصان زنان و زایمان توضیح می دهد: «زایمان طبیعی را هم ماماها انجام می دهند هم متخصصان زایمان اما بطور معمول پزشکان زنان جراحی ها را انجام می دهند. در استان مازندران آمار سزارین بیشتر از همه نقاط کشور بوده و از سویی جمعیت پزشک زنان در این استان زیاد است و کار پزشک زنان هم جراحی است. بدین سبب بالارفتن آمار سزارین در این استان طبیعی است. در صورتیکه این اتفاق از نظر اقتصادی برای خانواده ها مقرون به صرفه نیست. البته با قوانینی که گذاشته شده آمار سزارین خیلی پایین آمده است و آگاهی مادران نسبت به انجام زایمان طبیعی بیشتر شده است. سزارین یک عمل جراحی سنگین در زمینه زنان است و بیشترین ترس زنان هم از درد زیاد زایمان طبیعی است.»
منبع: radinlab.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب