دندان نوزادان مادران پراسترس زودتر درمی آید به گزارش آزمایشگاه رادین، محققان آمریکایی برای بار اول نشان داده اند مادرانی که از خانواده های محروم با سطح بالای هورمون استرس در دوران حاملگی هستند، معمولا فرزندانی دارند که نخستین دندان هایشان زودتر درمی آید. به گزارش آزمایشگاه رادین به نقل از ایسنا، نتایج پژوهش جدید محققان آمریکایی نشان می دهند که رویش سریع دندان ها ممکنست نشانه اخطار اولیه پیری بیولوژیکی سریع تر به سبب محرومیت اجتماعی-اقتصادی و استرس دوران حاملگی باشد. به نقل از فرانتریز، کودکان ۲۰ دندان شیری دارند که در هر فک ۱۰ عدد از آنها قرار دارد. این مجموعه دندان ها برای جویدن و صحبت کردن مهم هستند و به حفظ فضا برای ۳۲ دندان دائمی بعدی کمک می کنند. دندان های شیری حدود هفته ششم حاملگی در رحم آغاز به رشد می کنند و بتدریج بین ۶ ماه تا سه سال بعد از تولد بیرون می آیند. با این وجود، به سبب ژنتیک، جغرافیا و وضعیت کلی سلامت و تغذیه نوزاد، تفاوت قابل توجهی در این زمان بندی وجود دارد. حالا، محققان آمریکایی برای نخستین بار نشان داده اند که عامل دیگری می تواند زمان رویش دندان ها را تسریع کند و آن عامل، استرس مادر در دوران حاملگی است. دکتر «یینگ منگ»(Ying Meng)، دانشیار دانشکده پرستاری «دانشگاه راچستر»(University of Rochester) و از محققان این پروژه، اظهار داشت: ما در این تحقیق نشان داده ایم که سطح بالاتر هورمون های در رابطه با استرس خصوصاً هورمون کورتیزول در اواخر حاملگی مادر با رویش زودتر دندان های شیری نوزادش مرتبط می باشد. منگ و همکارانش گروهی متشکل از ۱۴۲ مادر در آمریکا با پیشینه های اجتماعی-اقتصادی محروم را که مابین سالیان ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ آبستن بودند و در مرکز پزشکی دانشگاه راچستر نام نویسی کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند. در اواخر سه ماهه دوم و سوم بارداری، از هر زن نمونه بزاق گرفته شد که در آن غلظت هورمون های کورتیزول، استرادیول، پروژسترون، تستوسترون، تری یدوتیرونین و تیروکسین مورد بررسی قرار گرفت. همه نوزادان این تحقیق در زمان کامل تولد به دنیا آمدند. در یک، دو، چهار، ۶، ۱۲، ۱۸ و ۲۴ ماه بعد از تولد، هم مادر و هم نوزاد در کلینیک حاضر شدند و در آنجا دندانپزشکان بررسی کردند که کدام دندان های شیری درآمده اند. حدود ۵۳ درصد مادران، شاغل بودند و ۶۰ درصد آنها تحصیلات دبیرستانی یا پایین تر داشتند. نوزاد ۷۶ درصد مادران نخستین فرزند آنها نبود و ۵۹ درصد مادران ۶ ماه بعد از زایمان به فرزند خود شیر نمی دادند. حدودا ۵۲ درصد از نوزادان، آفریقایی-آمریکایی بودند. ۱۵ درصد نوزادان به ترتیب در ۶ و ۱۲ ماهگی، بین یک تا ۶ دندان رشدیافته داشتند؛ در صورتیکه تعداد دندان های ۹۷.۵ درصد آنها بین یک تا ۱۲ بود. همه نوزادان تا ۱۸ ماهگی تعدادی دندان رشدیافته -بین سه تا ۲۰- داشتند؛ در صورتیکه ۲۵ درصد از نوزادان تا ۲۴ ماهگی هر ۲۰ دندان را داشتند. در ۲.۷ درصد از نوزادان، جهش ناگهانی رویش دندان بین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی رخ داد؛ در صورتیکه بقیه کودکان الگوی پیوسته تری را از رویش دندان نشان دادند، اما حتی در مورد دوم، الگوی رویش دندان ها نامرتب و ناپایدار بود؛ به صورتی که تعداد دندان های نوزاد در نخستین ویزیت ها، تعداد آنها را در ویزیت های بعدی پیشبینی نمی کرد. ۳۶.۶ درصد از زنان در دوران حاملگی دچار افسردگی یا اضطراب تشخیص داده شدند، اما چنین تشخیصی با سطح هورمون آنها یا تعداد دندان های نوزادانشان در هیچ نقطه زمانی مرتبط نبود. غلظت هورمون ها به شدت به مادر وابسته بود و غلظت هر ۶ هورمون مورد بررسی در مادران بطور هم زمان بالاتر یا پایین تر از حد متوسط تشخیص داده شد. بانوانی که سطح هورمون کورتیزول در بزاقشان بالاتر بود، فرزندانی با تعداد دندان های بیشتر تا ۶ ماهگی داشتند. بدین ترتیب، نوزادان مادرانی که بالاترین سطح کورتیزول را داشتند، در این سن به صورت میانگین چهار دندان بیشتر از نوزادان مادرانی داشتند که سطح کورتیزول در آنها پایین تر بود. منگ اظهار داشت: کورتیزول بالای مادر در اواخر حاملگی ممکنست رشد جنین و متابولیسم مواد معدنی همچون تنظیم سطح کلسیم و ویتامین D را که هر دو برای معدنی شدن استخوان و دندان ضروری هستند، تغییر دهد. همچنین، مشخص شده است که کورتیزول بر فعالیت سلول های به اصطلاح استئوبلاست و استئوکلاست که مسئول ساخت، تشکیل و بازسازی استخوان هستند، تاثیر می گذارد. این نتایج، شواهد بیشتری هستند که نشان می دهند استرس دوران حاملگی می تواند پیری بیولوژیکی را در کودکان تسریع کند. بنابراین، رویش زودرس دندان ها می تواند بعنوان یک نشانه هشداردهنده اولیه از اختلال در رشد دهان و سلامت کلی نوزاد، در رابطه با محرومیت اجتماعی-اقتصادی و استرس دوران حاملگی باشد. محققان در این پروژه، ارتباطی را هم بین سطح هورمون های جنسی استرادیول و تستوسترون مادر و افزایش تعداد دندان های فرزندش در ۱۲ ماهگی یافتند، اما این ارتباط ضعیف تر به نظر می رسید. ارتباطات مثبت ضعیف، اما از نظر آماری مفهوم داری هم بین سطح پروژسترون و تستوسترون مادر و تعداد دندان های فرزندش در ۲۴ ماهگی و بین سطح هورمون تیروئید تری یدوتیرونین مادر و تعداد دندان های کودک در ۱۸ و ۲۴ ماهگی پیدا شد. استرادیول، پروژسترون و تستوسترون اهمیت بالای ی در رشد جنین و وزن آن هنگام تولد دارند. به این علت است که سطح بالای این هورمون ها ممکنست سرعت رویش دندان را افزایش دهد. منگ اظهار داشت: ما هنوز پرسش های مهمی داریم که نیاز به پاسخ دارند؛ همچون اینکه کدام هورمون های مادر یا مسیرهای رشد سبب تغییر در زمان رویش دندان می شوند، چه رابطه دقیقی بین تسریع رویش دندان ها و پیری و رشد بیولوژیکی وجود دارد و چنین افزایش سرعتی چه چیزی را در رابطه با سلامت عمومی کودک نشان میدهد. این تحقیق در مجله «Frontiers in Oral Health» به چاپ رسید. 5.0 / 5 6 1404/08/28 10:49:53 تگهای خبر: استرس , پرستار , پزشك , پزشكی X این مطلب را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط 80 درصد شکایات سقط جنین خانوادگی است دشواری اثبات سقط عمدی بیماران به بازار آزاد پناه برده اند توجه به دو عامل اثرگذار در بهبود کیفی خدمات سلامت رونمایی از کیت رادیودارویی پارس-برم آیدا برای تشخیص بیماریهای کبدی و صفراوی نظرات بینندگان در مورد این مطلب لطفا شما هم در مورد این مطلب نظر دهید = ۴ بعلاوه ۲ ارسال نظر