حسین(ع) هم برای تحقق آرمانش نیازمند عباس ها است
آزمایشگاه رادین: مدیر روابط عمومی و امور بین الملل فرهنگستان علوم پزشکی ایران، به مناسبت تاسوعای حسینی، یادداشتی نوشت.
به گزارش آزمایشگاه رادین به نقل از مهر، مجید احمدی نوشت: عباس (ع) که بود که انسانی در ارتفاعِ حسین ابن علی (ع) همو، که همه عالم از مُلک و مَلکوت به وجودش محتاجند، به وجود او محتاج بود؟ یا اخی، انت صاحبُ لِوائی، و اذا مَضَیتَ تَفرقَ عَسکری، اگر تو بروی سپاه من از هم خواهد پاشید. قمربنی هاشم ع چه جایگاهی در منظومه اندیشه و عمل اباعبدالله (ع) داشت که با شهادتش فرمود "اِنکَسَر ظَهری"؟ جز آن که عباس یک شخص نبود، او به مثابه یک نقش بود ازاین رو حدیث انکسار حسین روضه تشکیلاتی است؛ و بیان این حقیقت که اگر حسین (ع) هم باشی باز به عباس ها برای پیشبرد مسیرت محتاجی و بدون اصحاب پای کار و بصیر، هم سازمان حسینی گرفتار تشتت می شود و هم کمر رهبر استوار آن می شکند. این سنت، همیشه در تکرار است؛ حسین (ع) نمی تواند نقش عباس را ایفا کند، نه عباس که نقش حبیب (ع) هم توسط حبیب قابل اجرا می باشد که آن ذبیح الله پاس پیکر حبیب ابن مظاهر هم قامتش خم شد. "لمّا وَقَعَ حَبیب علی الاَرض؛ باِن الانکِسار." حسین (ع) برای توسعه و بسط گفتمان و هدایت جبهه حق به عباس، حبیب، علی اکبر، نافع، زهیر، وهب، حُر و حتی جُون آن خدمتکار سیاه پوستِ به ظاهر کم سواد اما با معرفت و مؤدب نیاز دارد. روایت تاریخ از ابالفضل العباس (ع) بسیار کوتاه است، به اندازه پیکری که برادرش در کنار علقمه از او پیدا کرد، در همین روایت کوتاه از او و حضرت حبیب (ع) نوشته اند که این دو بزرگوار از آغاز شروع نهضت حسینی فعالانه به یارگیری، مباحثه، مذاکره، تبلیغ و برنامه ریزی برای نبرد و خلاصه هر آن چه در هر لحظه درست و به هنگام بود، پرداخته و خیمه این دو، مامن و محل اجتماع و تواصی یاران حضرت ثارالله ع بود. آدم تشکیلاتی یعنی آن کسی که در راه وَلّی هر چه می تواند انجام دهد: "اشهد اَنَّک لم تهِن و لم تَنکُل [یا عباس] شهادت می دهم که تو در راه نصرت رهبرت یک ذره سستی نکردی و کار مبارزه را به کسی واگذار ننمودی. یکی از لقب های کمتر شنیده شده از عباس ابن علی (ع) "مُواسی" است، "مواساة" به معنای همدردی و شریک شدن در رنج دیگری و اقدام برای حل آن رنج و سختی عملی است مواساة یک مرحله بسیار بالاتر از وفاء است؛ عباس (ع) تجمیع همه صفات بینشی، دانشی و کُنشی یک شیعه تراز در برابر امام و جامعه امام بود. در عین شجاعت، تسلیم بودن، در عین تسلیم، تبلیغ و تصدیق أَشْهَدُ لَکَ بِالتَّسْلِیمِ وَ التَّصْدِیقِ وَ الْوَفَاءِ. و همه اینها در سایه عقلانیت و بصیرت کامل که علاوه بر این واژه در زیارت نامه وی در کلام امام صادق (ع) هم هست که فرمودند: کانَ عَمُّنَا العَبّاسُ بنُ عَلِیٍّ نافِذَ البَصیرَةِ صُلبَ الإیمانِ. و جمله آخر فهم، توسعه و تکثیر نقش اصحاب سیدالشهدا (ع) بخصوص حضرت عباس (ع) بعنوان حلقه میانی ولی و امت در این روزهایی که خط نبرد دو جبهه حسین و یزید باردیگر به عریان ترین شکل خود رخ نموده، می تواند تعیین کننده نتیجه آن نبرد باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب